İlk Denemeler

Elim kaşık tutmaya, boyum ocaktaki tencerenin içini görmeye, aklım da fırını çalıştırmaya yetmeye başladığı zaman pasta serüvenim de başlamış oldu. Bu dönemlerde en büyük yardımcım Dr Oetker'di. Hazır keklerini, pastalarını az yapmadım! Tüm aile bireyleri doktor olan bir küçük kız olarak, koskoca bir doktorun neden kek, pasta işlerine giriştiğini anlamam mümkün değildi. Uzun süre düşündükten sonra, "yazık demek ki doktorluğu beceremedi bu işlerde daha iyi" diye düşünüp kendisi için üzüldüğümü hatırlıyorum. Sonra binbir çeşit tatlı, puding, vs derken bu sene de kek kalıplarıyla köşeyi döndü adam. Şimdi büyük ihtimalle küçük çocuklarına "doktor olmayın, doktorlukta para yok" diye öğüt veriyordur.

Tüm malzemeleri birebir ölçüleriyle hazırlanmış Dr Oetker kek ve pastalarım her seferinde tam kıvamında oluyordu. Bunu kendi başarıma bağlamaktan hiç vazgeçmedim. Tamam malzemeleri karıştıran o olabilirdi ama, fırını doğru dereceye ayarlayıp süreyi doğru tutmak da çok önemliydi. Kekleri yeterince güzel yapabildiğime karar verince bir gün tart yapmayı denedim. Evet, tamamen kendi öngörülerimle, kalıba boşalttığım tart hamurunun üzerini önce kremayla kapladım, sonra kivileri yerleştirdim. Kivilerin üzerine jölenin uygun olacağını düşünüp sıcak jölenin soğumasını beklemeden tart hamurunun içine boşalttım. Hata! Sıcak malzemenin önce biraz soğuması gerektiğini, ancak ondan sonra diğer malzemelerle karıştırılabileceğini o gün öğrendim.

Kardeşim için doğumgününde yaptığım tavşan şeklinde muzlu pasta, tarifini tvden aldığım karamelize şeker pencereli yılbaşı kurabiyeleri, rulo, kare mozaik pastalar vs derken büyüdüm. Artık kendi mutfağım, kendi malzemelerim var. İlerde ünlü olduğumda röportajımda cevabını vereceğim şu soruyu heyecanla bekliyorum :

- Mutfağınızdan neler hiç eksik olmaz?

- Tabii ki un ve şeker!